Denisa Daka
Më dhemb çdo ditë teksa shoh të rinj të vrasin kohën pa limit në kafene a bare kudo rrotull, pa u angazhuar e pa marrë asnjë përgjegjësi.
Kotësia e zbrazëtia e orëve bosh po vret çdo ditë secilin prej tyre, fëmijët e mijë gjithashtu.
Një mike nga Franca, teksa bënim një copë rrugë së bashku para pak ditësh e shihte jo pa habi e keqardhje kafenetë plot me të rinj, me shumë kujdes më tha: “Edhe unë djalin e kam adoleshent, 15 vjeç do të jetë për pak ditë, por mundohem ta angazhoj në çdo rast që të mos vrasë ditët në këtë mënyrë e të jetë i dobishëm. Një muaj gjatë verës ai dhe bashkëmoshatarët e tij angazhohen doemos duke kryer një punë vullnetare për komunitetin, ndërsa kontribuon çdo ditë dhe në familje… Kudo në spitale, shtëpi pleqsh, supermarkete, biblioteka në Francë e jo vetëm gjen të rinj të kësaj moshe që kontribuojnë në mënyra të ndryshme: Prindërit e tyre gjithashtu rreken ditë pas dite t’u gjejnë mundësi fëmijëve të angazhohen në këto forma, duke dashur t’u japin disa mësime njëherësh me këtë akt qytetarie e përgjegjësie”.
Mësim i vyer padyshim.
U ndjeva ligsht teksa mendoja se unë e para kisha dështuar të përfshija fëmijët e mi të angazhoheshin diku, për të mirën e tyre posaçërisht, e shumë mike të mijat gjithashtu.
E tërë shoqëria jonë po dështon të edukojë siç duhet këtë brez të rinjsh..
Angazhimi e përgjegjësia, do të kish ndikim të drejtpërdrejtë në jetët e tyre e do të përkthehej në më pak vrasje, dhunë e kotësi posaçërisht, e pas kësaj do të fitonin të gjitha palët me siguri.
Fëmijët tanë do të mësonin vlerën e punës, së pari duke vlerësuar sakaq shijen e mirë të djersës së tyre, duke vlerësuar sakaq se asgjë në jetë nuk është dhuratë porse fitohet me shumë mund – mësim i vyer ky të cilin nuk e zëvendësojnë dhjetëra predikime në radhë.
Politikat e dështuara arsimore, gjithashtu, të cilat duhet të orientonin doemos të tilla modele, po vrasin çdo vlerë e shpresë këtu, ndërsa askush nuk mban përgjegjësi për gjithë këtë, si askund tjetër..
Teksa specialistët e fushës nuk përfshihen askund – e nuk dëgjohet në asnjë rast asnjë sugjerim i secilit prej nesh, jo veç për këtë problem – ne do të vijojmë të jetojmë të njëjtën situatë të pashpresë, e fëmijët tanë posaçërisht.
