I dashur bir,
Unë po t’i shkruaj këto pak rreshta në mënyrë që ti ta dish se të kam shkruar. Nëse e merr këtë letër do të thotë që ajo ka ardhur, nëse nuk e merr, më njofto, kështu që unë ta ridërgoj.
Unë po shkruaj ngadalë sepse e di që ti nuk mund të lexosh shpejt.
Para pak kohësh yt at pat lexuar në gazetë më par yt atë lexoi në gazetë, se shumica e aksidenteve ndodhin në diametrin prej brenda një kilometri nga shtëpia ku jeton njeriu, prandaj ne morëm vendimin të shpërngulemi pak më larg.
Shtëpia e re është e mrekullueshme, ka edhe një makinë larëse, por nuk jam i sigurt nëse funksionon. Dje e mbusha me rroba, kur e hoqa ujin, rrobat u zhdukën.
Moti këtu nuk është shumë i keq. Javën e kaluar ka rënë shi dy herë: hera e parë për tri ditë dhe të dytën për katër.
Unë gjithashtu dua të të bëj me dije se babai yt ka një punë të re: ai tani ka 500 veta nën vete, në fakt ai kosit barin në varreza.
Sa i përket xhaketës që kërkove, xhaxhai yt Piero (Pjetri) më tha se dërgimi i saj me pulla, do të ishte shumë i shtrenjtë (për shkak të peshës së pullave). Kështu që unë ia hoqa. Nëse mendoni t’i qepësh përsëri, i gjen në xhepin e brendshëm. Aty i futa të gjitha.
Vëllai yt Giuseppe (Xhuzepe, Zefi) bëri një budallallëk të madh me makinën: ai doli dhe e mbylli derën me hov dhe i la çelësat brenda. Kështu që ai u desh të shkonte në shtëpi për ta marrë çelësin e dytë, dhe kështu ia dolëm edhe ne të dalim nga makina.
Nëse e sheh Margeritën përshëndetet prej meje. Nëse nuk e sheh, mos i thuaj asgjë.
Tani të përshëndes sepse duhet të nxitoj për në spital: motra jote është gati të lindë, por nuk e di ende nëse do të ketë një djalë apo një vajzë kështu që nuk mund të të them, a do të bëhesh xhaxha, apo hallë!
Një përqafim të madh nga nëna jote që të do aq shumë.
P.S.
Desha t’i fus ca lekë brenda, por tashmë e kam mbyllur zarfin!
Nga italishtja Lis Bukuroca
