NUK DO SHKRUAJ POEZI PAQEJE!

Shkruan: Metin Turan

Ai ishte i ftuar si panelist dhe poet në Forumin e Paqes të mbajtur për Lojërat Olimpike Dimërore PyeongChang 2018. Punimet që ai paraqiti këtu dhe poezitë që lexoi u përkthyen në 15 gjuhë të tjera përveç turqishtes.

Në shqip përkthen Sumea Ramadani.

NUK DO SHKRUAJ POEZI PAQEJE!

Sa herë që ndryshoj kufirin, fjalët e mia bëhen më të rënda:

Punëtori aty harron se vi nga “pjesa e  gjakosur e hartës”,

Nga vini pse vini? – pyet e shikon shoqëruesin me sytë e tij urdhërues

Unë heshti.

Pasaporta ime vetëm vjell gjak.

Mirëpo e di shumë mirë plumbin që vrau pëllumbin e bardh të qiellit tim,

Në çantën e cilit zullumqarë shkëlqen dollari,

E di cilin moçal e rrit llogaria bankare.

II.

Ishte një fishkëllimë e ftohtë në errësirë,

Lindja e Afërt, Lindja e Mesme, Lindja e Largët…

Ditën që deti mori flakë,

Bakoharam në Nigeri, i dëgjuar në fushën e Mesopotamisë

Të gjitha makinat e vdekjes,

Jeta ime si njeri, jeta ime në natyrë, jeta ime në qiell

Nëse mar fund unë, merr fund dhe fjala

Ulërima e kuajve ndërpritet,

Romja vogël harron kërcimin e saj më të gjallë

Shtohet helmi mbrenda meje.

III.

Bleta; bleta e mjaltit kafshon atë nga i cili frigohet,

Lë armën në vendin ku kafshon.

I vie turp dhe më pas pajtohet të vdesë për atë që ka bërë.

Si mund ta shpjegoj racën njerëzore?

I bën bombat më të mëdha se  më të mëdhajat,

Armët, plumbat, helmet më efektive…

Kur bëhet më i fortë, zhytet në sediljen e makinës vrasëse.

Tërhiqet nga pamja e qiejve tanë të errësuar e flokëve tanë të ftohtë.

IV.

Paqe!

Ishte një këngë e madhe në zërin tim

U largua me sytë e kaltër të një vajze afgane,

Paqja ishte klithma e palestinezit që shtrëngoi një buqëqeshje të mangët në buzë,

Paqe! Në shikimin e masakruar të vëllait tim kurd, arab e asirian,

Cila thirrje me radhë është kjo në emër të Ekuadorit e Kinës

Cila piskëllimë me rradhë që dërgoj në boshtin verior e jugor,

U largua nga fjalorët dhe ky shekull njëzet e një.

V.

Jo!

Do të kem një dorë në plagën e mikut tim të cilit i fërgoja kripë,

Do të kem një zë si shkumë të rrjedh në det,

Kështu që nuk do të shkruaj poezi paqeje.